به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، کتاب «ناخودآگاه سیاسی» نوشته فردریک جیمسون و ترجمه حسین صافی توسط انتشارات نیماژ منتشر شده است.
یکی از مهمترین آثار جیمسون ، مطالعه بین رشته ای سیاست ، اقتصاد و مارکسیسم ، روانکاوی ، ادبیات و مطالعات فرهنگی ، این کتاب که هنوز به فارسی ترجمه نشده است توسط انتشارات نیماژ منتشر شده است.
«ناخودآگاه سیاسی» 392 صفحه دارد و در جلد گالینگور ، کاغذ فله و کتابفروشی با قیمت 110 هزار تومان موجود است.
توضیحات پشت جلد این کتاب به شرح زیر است:
با ظهور اندیشه انتقادی فرانسوی در اندیشه آمریکا در دهه 1970 ، فضای کاملاً جدیدی از اندیشه انتقادی پدید آمد که فردریک جیمسون آن را اندیشه بازار نامید.
با گسترش این گونه انتقادات در نیم قرن اخیر ، عناصری مانند “معنا” ، “تمامیت” و “حقیقت” از سکه خارج شده و مفاهیم “تفسیر” و “تاریخ” از بین رفته است. از اعتبار پایدار یا معنای مثبت دور شده است. تا آنجا که او اکنون به دلیل اظهارنظرهای مختلف خود در مورد بحران اظهار نظر مورد انتقاد قرار می گیرد. و کار دانشجویان علوم انسانی در سراسر جهان با نظریه های بی شماری از جمله نقد جدید گرفته تا اسطوره شناسی ، ساختارگرایی ، پساساختارگرایی ، ساختارشکن ، روانکاوی ، فمینیستی و انتقادات تاریخی – زیرمجموعه و بین رشته ای با این نظریه ها تکثیر شده است.
فردریک جیمسون اولین بار در 1981 ناخودآگاه سیاسی را منتشر کرد ، نه برای پیوستن به نظریه (شبه انتقادی) نظریه بازار ، بلکه اتفاقاً برای به چالش کشیدن انتقادات مارکسیستی موجود برای جلوگیری از انتقاد موجود. هدف جیمسون در اینجا این بود که به آشفتگی بازار بحرانی نگاه کند و افق “آخرین افق هر گونه خوانش و تفسیر” را باز کند.
طیف گسترده ای از تجزیه و تحلیل در ناخودآگاه سیاسی ، همراه با بینش انتقادی نافذ و قدرتمند نویسنده ، خواندن این کتاب را برای علاقه مندان به علوم انسانی و ناگزیر محققان ، علیرغم تنوع گسترده منابع دشوار به نثر ، بسیار لذت بخش کرد. “تا کنون به محبوب ترین زبانهای جهان ترجمه و نقل شده است.”
در بخشی از مقدمه این کتاب نیز می خوانیم:
“ما باید به پویایی عمل تفسیر برسیم ، البته بر اساس این فرض اساسی که در ناخودآگاه سیاسی هرگز نمی توان مستقیماً با متن به عنوان چیزی کاملاً خالص و به خودی خود برخورد کرد. هر متنی ، هر چند جدید ، چیزی است که قبلاً خوانده شده است ؛ هر متنی یا بر اساس تفاسیر قبلی یا – در موارد کاملاً قبلی – عادت های خواندنی و دسته بندی هایی که از این سنت های تفسیری موروثی به ارث رسیده است پیوستن به این پیش فرض مستلزم استفاده از روشی است که من خوانده ام جای دیگر …
نباید انتظار داشت که ناخودآگاه سیاسی برای فرهنگ سیاسی در حال توسعه وظیفه ای تعیین کند که ریموند ویلیامز به درستی آن را فوری ترین و کشنده ترین وظیفه نقد فرهنگی مارکسیستی می داند. دلایل تاریخی خوب برای تأخیر مارکسیسم معاصر در چنین نظری عبارتند از:
از انتخاب نسخه های بدبخت زدنفی برای هنر ، شیفته شدن همه نوع مدرنیسم و انقلاب های رسمی و زبانی ، تا ظهور یک مدل کاملا جدید در سیستم سیاسی و اقتصادی جهان که از استعاره های اولیه مارکسیسم اندک می خواند. …
این کتاب به بحث تقدم تفسیر سیاسی متون ادبی اختصاص دارد. به این معنا ، سیاست نه مازاد و نه زیرمجموعه دیگر روشهای رایج تفسیر ، از جمله تفاسیر روانکاوی ، اساطیری ، سبکی ، اخلاقی و ساختارگرایانه است. “این مطلقاً تنها افق قبل از هر گونه مطالعه و تفسیر است.”
5757